Nýja brumið farið...

Jæja, allt er nú sem áður var. Nú er ég búinn að hitta fjölskyldu og flesta vini mína aftur og búinn að slappa af í rúma viku og anda að mér Íslandi. En þá er það líka búið. Aftur kominn í hversdagsleikann gráa í sömu spor og ég hef staðið í dágóðan tíma. Það er þó gaman á æfingum núna, vissulega góð breyting frá D.K. þar á ferð en sama eirðarleysið. Er að sækja um að verða kennari í versló, það væri nú ekki leiðinlegt að fara aftur að kenna með honum Þorbirni vini mínum. En þangað til að ég fæ svar við því er ég mest megnis að hanga. Að hanga getur verið ótrúlega þægilegt, í viku! Eftir það verður það óbærilegt og sér í lagi í ljósi þess að ég hef lítið annað til bragðs tekið síðastliðna þrjá mánuði en að hanga. Lífið virðist þjóta hjá meðan maður stendur kyrr og mann langar svo ósköp að stökkva um borð og láta lífið bera sig á ókunnar slóðir. En eins og í snú-snú forðum daga þá veit maður ekki hvenær maður á láta vaða inn í hringiðuna. Það var alltaf eitthvað sem hélt aftur af mér í snú-snú, tók mér alltaf góðan tíma til að hoppa inn en þegar þangað var komið var þetta ekkert mál. Nú stend ég semsagt við bandið sem snýst á ógnarhraða og ég bifa mér ekki af stað, veit að þetta er ekkert mál og veit að fyr en síðar þarf ég að láta vaða en samt er það eitthvað sem heldur í. Glatað, því ég er fáránlega góður í snú-snú þegar á hólminn er komið.
þar til næst, fokk off
siggilitligleðigjafi

Athugasemdir

[Bergdís (IP-tala skráð) 19.11.2007 kl. 10:51]

Það er mun gáfulegra að halda á snú-snú bandinu, þá þarftu ekki að hoppa inn í hringiðuna og láta hana bera þig á ókunnar slóðir, heldur stjórna henni sjálfur. Þá ertu alltaf um borð og bara aðrir sem þurfa að stökkva um borð hjá þér! Þannig að þú ert í raun ekki í snú-snú heldur ertu að sippa og hefur alla stjórn, getur sippað í kross eða á einum fæti eða hvað sem er, og jafnvel boðið öðrum að stökkva inn í með þér ;-)

Svona lít ég á hlutina (þó svo að ég hafi ekki alltaf sýnt það í verki!) ;-) Stundum gleymir maður hversu einfalt lífið er.