Nýja brumið farið...

Jæja, allt er nú sem áður var. Nú er ég búinn að hitta fjölskyldu og flesta vini mína aftur og búinn að slappa af í rúma viku og anda að mér Íslandi. En þá er það líka búið. Aftur kominn í hversdagsleikann gráa í sömu spor og ég hef staðið í dágóðan tíma. Það er þó gaman á æfingum núna, vissulega góð breyting frá D.K. þar á ferð en sama eirðarleysið. Er að sækja um að verða kennari í versló, það væri nú ekki leiðinlegt að fara aftur að kenna með honum Þorbirni vini mínum. En þangað til að ég fæ svar við því er ég mest megnis að hanga. Að hanga getur verið ótrúlega þægilegt, í viku! Eftir það verður það óbærilegt og sér í lagi í ljósi þess að ég hef lítið annað til bragðs tekið síðastliðna þrjá mánuði en að hanga. Lífið virðist þjóta hjá meðan maður stendur kyrr og mann langar svo ósköp að stökkva um borð og láta lífið bera sig á ókunnar slóðir. En eins og í snú-snú forðum daga þá veit maður ekki hvenær maður á láta vaða inn í hringiðuna. Það var alltaf eitthvað sem hélt aftur af mér í snú-snú, tók mér alltaf góðan tíma til að hoppa inn en þegar þangað var komið var þetta ekkert mál. Nú stend ég semsagt við bandið sem snýst á ógnarhraða og ég bifa mér ekki af stað, veit að þetta er ekkert mál og veit að fyr en síðar þarf ég að láta vaða en samt er það eitthvað sem heldur í. Glatað, því ég er fáránlega góður í snú-snú þegar á hólminn er komið.
þar til næst, fokk off
siggilitligleðigjafi

Fagmenn í Fóðurleit; Reykjavík Pizza Company

Reykjavík Pizza Company

 

Borðað: 16"Íslendingur.

 

Gæði fæðis:Upplifunin af pizzunni var að hún hafi verið gerð í flýti. Lúkkar vel en vantartötsið. Ekki laust við hráleika í botni bökunnar. Pizzur eru eins og kynlíf,slæmt kynlíf er þó kynlíf. Þessi pizza var eins og slappt kynlíf, gott til aðbyrja með en lognast svo út af.

 

Verð: Rétt rúmlega2000 karl. Eðlilegt, maður spyr sig.

 

Stemning:Skemmtileg miðbæjarstemning þar sem gott útsýni er af efri hæðinni yfir ráfandiróna og jakkafataklædda plebba. Fyrir þá sem ekki þekkja muninn á róna ogplebba að þá eru rónar ekki allar eins klæddir. Kósý staður, vellíðan,réttlæti.

 

Þjónusta: Ekkertspes. Staðurinn er heillandi að utan sem að innan og því bjuggumst viðóneitanlega við betri þjónustu. Hér sannast hið fornkveðna að bókina skal ekkidæma af kápunni einni.

 

Dollan: Skínandigóð. Hátt til lofts svo fnykur stígur hratt upp. Nægt fótarými, niðurfall ágólfi (öryggisatriði). Kúkalyktareyðir á veggjum og pappírsþurrkur í staðhandblásara enda nær handblásari aldrei að þurrka lúkurnar.

 

Annað: Það stakk íaugun að sjá 3 pizzur kennda við bakara (rólegi-, reiði- og eldbakarinn), 5pizzur kennda við bændur (kalkúna-, grænmetis-, kartöflu-, kjúklinga- ogsvínabóndinn) en enga kennda við kennara, hvað þá fagmenn. Þetta er atriði semað vissulega svíður og má túlka sem einelti, þar sem starfsstéttir eru skildarútundan vegna yfirgangs annarra.

 

Kennaraeinkunn: Ekkiupp á marga fiska. 18 fiskar af 37.

 

Fagmenn þakka fóðrið.

 

Eistun komin niður....

Loksins orðinn alvöru karlmaður. Enda kominn tími til, 25 ára gamall. Já tuttuguogfimm! Marga rekur kannski í rogastand við að heyra hve árin eru mörg og trúa hvorki eigin eyrum né augum. Unglegt útlit má rekja til áralangrar notkunar á Face-protector (protect your face from drying effects of the wind, sun and cold) og skeggvaxtar á við fjögurra vetra stúlkubarn. En nú er það liðinn tími, nú er ég orðinn karlmaður. Eistun komin niður, hárvöxtur þekur grófgerðan líkamann, röddin minnir ekki lengur á saklausan skóladreng heldur skítugan bifvélavirkja, áhugi á fagurfræði og tilfinningum víkur fyrir áhuga á formúlunni og fótbolta og nú rétt í þessu var ég að tryggja mér áskrift að soraklámsíðu.
En hvers vegna þessi mikla breyting og hví nú? Svarið er einfalt. Ég fékk byssu í hönd og fór að skjóta! Fór með Þorbirni vini mínum til fjalla að skjóta rjúpur. Klæddur í veiðigallann (ekki flegna þrönga bolinn heldur kraftgallann) með hólk við hönd fann ég testósterónið streyma um líkamann og fylla hvert holrúm af árasárgirnd. Upp í óbyggðum höfðumst við við (skemmtilegt; við við), snæddum saman snjó og héldum hlýju hver á öðrum. Vottur af Brokeback-fjalla-fíling en engin ástarlot fylgdu þó að þessu sinni. Bara karlmannleg væntumþykja.

Eftirmáli; Engin rjúpa var skotin að þessu sinni. Aðalástaða þess var að ekki einn einasti fugl var sjáanlegur á svæðinu. Við reyndum að skjóta á rollur en þá kom einhver arfavitlaus bóndi og stoppaði það. Hann skutum við.

þar til næst, fokk off
siggilitligleðigjafi

Ó, það böl að vera trúr

Djöfull getur það oft verið erfitt að vera trúr. Ég hef frá fimm ára aldri leikið með Val og þaðan koma flestir mínir bestu vina. Titlar og þeir oftast fleiri en tveir í hverjum flokki og sú ágætistilfinning að vera sigurvegari er meðal þess sem fylgt hefur árunum í Val. Já margt hef öðlast fyrir þau ár sem ég hef eytt að Hlíðarenda en fjöldi seðla eru þar ekki á meðal. ,,Betri er friður í hjarta en aur í hendi" er hugsun sem oft hefur hvarflað að manni í þessu samhengi og vil ég meina að mun fleiri í þessu þjóðfélagi mættu feta sama veg ég í þeim efnum. En, það er alltaf en! ,,Stundum langar manninn þessi lifandis ósköp" svo ég vitni í nýútkomna bók móður minnar ,,Aukaverkanir". Oft er það freistandi að selja sál sína fyrir aukin lífgæði, margur maðurinn hefur nú látið freistast í gegnum tíðina. En sá skuldum vafni framhaldsskólakennari sem ég er tók þann pólinn að fylgja hjartanu frekar en að stökkva á monníngana. Mun klárlega sjá eftir öllu saman þegar þeir koma og bera út húsgögnin mín vegna ógreiddra okurlána.

Og já, ég er því kominn aftur í Val. Vinirnir, Þjálfarinn, Umgjörðin, Titlarnir, Sagan, Hjartað. En sú ákvörðun hefur ekki vitund grynnkað á skuldum mínum. Helvítis loyalty alltaf hreint.

Sigurður Eggertson til Vals á nýjan leik

Heim á ný, horfin ský, himinn sést, heima er best.

Hann varði ekki lengi atvinnumannsdraumurinn að þessu sinni. Kominn heim og farinn að brosa á ný. Þetta var erfiður tími í alla staði í Danaveldinu og maður á ekki að leyfa sér að líða illa. En hvað bíður manns hér á Gamla Landinu? Foreldrar míni, þrælsáttir við að hafa náð að ýta unganum sínum úr hreiðrinu, eru búnir að leigja hergbergin mín út. Það vegur greinilegra þyngra peningar í hendi en ást í hjarta. En ég get ekki sett mikið út á þessa ákvörðun hjá þeim hjónum því sjálfur var ég búinn að leigja út íbúðina mína til árs. Ekki get ég því hreiðrað um mig í minni eigin íbúð að sinni og verð því að gera mér tölvuherbergi foreldra minn að góðu um nokkurn tíma. Það er alls ekki nógu töff að vera 25 ára með 2.háskólagráður á bakinu, vera nýkominn úr atvinnumennsku og þurfa að kúldrast í dvergherbergi. En hva... fínt að lifa dáldið lágt í smá tíma.
Nú ætla ég að taka mér smá tíma áður en ég fer á æfingar, jafna skrokkinn og tæma hugann. Að mörgu þarf að hyggja og vonast ég til að geta kúplað mig aðeins út úr þeim aðstæðum sem ég hef lifað við í 20 ár. Prófa hvernig það er að eiga kvöldin út af fyrir sig og geta gert eitthvað annað í lífinu en að spila bolta. En þrátt fyrir þetta tal nú er ég viss um að handboltinn mun sækja að mér fyr en mig grunar, þetta er nú það líf sem ég þekki.
Svo er bara að sjá hvort ég eigi erindi aftur í Val eða hvor eitthvað annað banki uppá.
þar til næst, fokk off
siggilitligleðigjafi

Nakinn Negri

Fór í ræktina í morgunn, aðeins að fá blóðið í gang eftir að hafa tekið Kanakúrinn á þetta; étið eins mikið af pizzum, hamborgurum, frönskum og nammi og hægt er að gera á einni helgi ófreðinn. Tók vel á því og ákvað að láta líða úr mér í sánunni. Kom inn í sánuna, niðamyrkur ríkti og erfitt að sjá handa sinna skil. Allt í einu varð ég var við tennur sem svifu þarfna í lausu lofti. Eftir að augu mín höfuðu aðlagast myrkrinu sá ég að þarna sat þessi líka huggulegi svertingi og brosti til mín. Ég endurgalt með mínu breiðasta og tillti mér við hliðina á honum. Þetta var hinn dæmigerði svarti maður, massaður með þrjár fætur. Hvað er annars málið með þessa þrjá fætur sem þeim er gefið. Aldrei séð tvífættan svartann mann. Goðsögn hvað! Ég þarf ekki frekari vitnanna við. Viti menn, hann fór að ausa á heitu steinana og það myndaðist þokkalegur hiti þarna inni. Fyr en varir var hann tekinn að strjúka sinn sveitta kropp og stynja í takt við strokurnar. Veit ekki hvað það var en einhvernveginn óskaði ég þess að ég hefði bara farið beint í sturtu. En alltaf samt gaman að sjá nakinn negra strjúka sér og stynja. Ekki eitthvað sem maður upplifir á degi hverjum.
Svo var ég að uppfæra skoðanakönnun sem ég vil að allir taki þátt í. Velja bestu fyrirsögnina. Ég tek mér bara það bessaleyfi að velja mínar uppáhalds og þið veljið úr þeim.
þar til næst, fokk off
siggilitligleðigjafi

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Ég og Bavou

Heim í hlýjuna

Kveðjuleikur minn í gær með Skanderborg. Spiluðum á móti Fredericia með þá Hannes, Fannar og Gísla innanborðs. Ég var þokkalega vel stemmdur fyrir leikinn, búið að ganga vel á æfingum í vikunni og skrokkurinn flottur. En allur minn undirbúningur fór fyrir lítið þegar leikurinn skildi hefjast. Það fylgja nefnilega Frederica hópur geðsjúklinga hvert sem þeir fara. Það var ljósashow, reykur og læti þegar við hlupum inn á völlinn en geðsjúklingarnir ferðast víst alltaf með gám af pappadrasli sem þeir feykja í loft upp þegar lið þeirra er kynnt svo það þarft alltaf að taka 20 mínútur í það að hreinsa gólfið áður en leikurinn getur hafist. Eins og þetta hafi ekki verið nóg þá fengu þeir í vöggugjöf, í stað visku, þokulúðra! Þannig að um leið og leikurinn byrjaði þá hófu þeir að þeyta þá sem mest þeir máttu og það heyrðist ekki mælt mál í húsinu. Meiriháttar fyrir mann eins og mig sem þarf að vanda mig til að kalla leikkerfin. Ég átti því í stökustu vandræðum með að stilla upp og til að kóróna allt voru að ég held feður geðsjúklinganna á flautunni. Þeir flautuðu á allt sem hreyfðist og það kallar á flautukonsert ef bæði lið spila agressífa framliggjandi vörn. Eftir 9 mínútur var búið að flauta á mig skref, ruðning, dæma af mér mark og senda mig tvisvar af leikvelli, allt kolrangir dómar. Þannig að þó heitur hafi verið í upphafi var ég frosinn sem kjúklingabringa þangað til í seinni hálfleik. Leikurinn var spennandi fram á lokasekúndu þegar þeir skoruðu síðasta markið 10 sek. fyrir leikslok. Tveggja marka tap var staðreynd en nálægt vorum við. Ég setti 2 mörk, ekki mikið en vann þó Íslendingaslaginn í markaskorun.
Fínt að vera laus úr þessu liði. Kom mér mikið á óvart hversu mikill amatörklúbbur þetta var þrátt fyrir að vera í dönsku úrvalsdeildinni. Standardinn var langt undir því sem maður á að venjast í Margmeistaraliði Vals. En maður er allavega búinn að prófa, smakka á mennskunni. Hver veit nema maður prófi þetta aftur. Kannski bara til að hafa ástæðu til að byrja að blogga aftur. Kem heim á þriðjudaginn og trúi ekki öðru en það verði mannmergð sem bíði eftir mér í flugstöðinni, tek jafnvel lagið ef nógu margir aðdáendur láta sjá sig.
þar til næst, fokk off
siggilitligleðigjafi

Gamla landið gleður brátt

Jæja, heim á ný. Vonandi er þetta ekki bara einhver flótti hjá mér. Þó svo að það hafi verið vandlega falið hér í skrifum mínum hefur mér oft liðið betur en hér í Danmörku. Margt var á skjön við vonir og væntingar og þá sér í lagi ég. Ég sé þó ekki eftir þessari dvöl því ég veit að með tímanum á ég eftir að öðlast betri yfirsýn yfir þennan tíma hér og það mun þroska mig og bæta sem manneskju. Margt hef ég lært á þessum skamma tíma hér í Danmörku: Ég skil orðið dönsku og get yfirborðssnakkað, ég er farinn að geta stillt vel upp í leikkerfi og er orðinn mun betri leikstjónandi en ég var, ég veit það nú að það var mun fyndnara þegar gaurinn í auglýsingunni pissaði á ofninn í sánunni heldur en þegar þetta tekur sér stað í raunveruleikanum og síðast en ekki síst kom það í ljós að ég veit nú að ég veit ekkert hvað ég á að gera við mig í framtíðinni.
En allavega, töff að geta sagst hafa verið atvinnumaður í handbolta og það í svona sterkri deild. Nú hef ég nógan tíma á Gamla landinu til að hugsa minn gang. Vonandi dúkkar eitthvað upp en ef ekki þá þarf ég að hafa mig allan við að leita af því.

þar til næst, fokk off
siggilitligleðigjafi

Enginn veit hvað átt hefur.

T.

Vakinn upp úr dimmum draumi
dreginn gegnum súrt og sætt
Tálsýn brast með táraflaumi
trúin á að geta bætt

Næ hvorki að tjá né túlka
tilfinningar mínar hér
Þó veit ég að þessi stúlka
þunga byrði með mér ber

Fagmenn í fóðurleit; Kaffisetrið

Fagmenn í Fóðurleit

-Út að borða með Lionel-

Kaffisetrið 

Borðað: Steiktar eggjanúðlur með kjúkling og steikt hrísgrjón í chilisósu með kjúkling.

 

Gæði fæðis: Gríðarleg gæði, mikið og gott bragð, enginn fituviðbjóður. Báðir réttirnir vel útilátnir og girnilegir. Það er deginum ljósara að í eldhúskróknum er að verki reynslumikið fólk sem hefur tileinkað sér mörg þúsund ára matarhefðir forfeðra sinna og náði svo sannarlega að fullnægja þörmum okkar. 

 

Verð: 1000 karl á mann. Vel sloppið.

 

Stemning: Virkilega góð. Austurlandabúar og Íslendingar með gjaldþrotagreiðslu skapa framandi og afslappaða stemningu. Lágstemmd lýsingin inni á staðnum þvingar mann í  rómantískt leiðsluástand sem getur fengið ófaglærða menn til að fella tár. Staðurinn leynir svo sannarlega á sér. Í gegnum tíðina hafa staðir í námunda við Hlemm haft það orð á sér að vera hálfgerð skítapleis en Kaffisetrið nær að rísa úr soranum sem fyrirrennarar þess og nágrannar sköpuðu. Við leggjum því til að nafninu verði breytt í Óðalssetrið.

 

Þjónusta: Elskuleg þjónusta en þó ekki um of. Okkur fannst við vera velkomnir.

 

Dollan: Gæði dollunnar voru ekki könnuð til hins ítrasta í þessari heimsókn en þó fá niðurgangslitaðir veggirnir mann vissulega til að hugsa sig um þrisvar áður en pantaður er karríréttur.

 

Kennaraeinkunn: 25 fiskar.

 Fagmenn þakka fóðrið.